domingo, 28 de abril de 2013

"Las musarañas si existen, en mi cuarto tengo miles..."

Hola a todos. 

Siempre os digo que persigáis lo que queréis con esfuerzo, perseverancia, pasión y energía. Pero a veces para tener las pilas recargadas, hay que tomarse un descanso.

A veces es complicado intentar mantener en armonía tu entorno. Cuando este se desorganiza, tu te vas al garete con él y no eres capaz de hacer nada: pierdes todas las fuerzas, caes en picado; lo sabes y por desgracia a veces no podemos hacer nada para evitarlo. 

Creo que todos alguna vez pasamos por pequeñas etapas de saturación mental en las que todo se junta: problemas personales, inquietudes varias, nimiedades que son molinos pero a nuestros ojos asemejan ser gigantes... Y esto afecta a nuestro estado físico pudiendo generar tensiones musculares, hacer que rechinemos los dientes, debilidad, imposibilidad de relajarse y otra serie de efectos que pueden hacer mella en nuestra vitalidad de una forma de la que no somos conscientes. 

Es importante intentar relajarse siempre, intentar no estresarnos por situaciones que no merecen tanta preocupación (como dice un conocido proverbio chino: "Si un problema tiene solución ¿por qué te preocupas? Y si no lo tiene ¿para que preocuparse?"). Nos comemos la cabeza con tantas cosas que al final no tienen ningún tipo de importancia y que quizás simplemente estaban estorbando. 

Sé que es difícil (yo soy la primera a la que le pasan estas cosas) pero a veces llegado un momento sabemos que con una sola cosa más, acabaremos por reventar ¿¡Somos capaces de saber cuando vamos a perder el control!? Quién sabe... Pero si eso es así (que pienso que sí), podría ayudarnos a superar situaciones verdaderamente molestas que pueden menguar nuestro bienestar.

A veces me encantaría irme lejos. Si pudiera elegir un sitio a dónde ir, iría a una gran casa, una especie de castillo en medio del campo. Llovería mucho, mucho y mucho ¡Qué pereza salir!. Habría una chimenea siempre encendida, con un sillón enfrente para estar bien calentito, muchos libros... Pero hay algo que pediría antes que cualquier otra cosa sería un desconocido; una persona que no me conociese de nada, absolutamente de nada, ni supiera nada: ni mi nombre, ni mi edad, ni mi signo del zodiaco ni nada...

Sea como sea, y ya que no nos podemos ir así porque sí, paraos a descansar siempre que lo necesitéis. No hay que forzarse hasta el límite, tampoco es necesario. No se puede estar en la cima y al día siguien a varios metros bajo tierra; hay que suavizar la caída. Así que para que quede más claro todo este rollo que acabo de soltar, lo resumiré en un tema del Chojin que se llama "Apagado o fuera de cobertura" 




Un saludo y gracias por leer,

El Kibapollito



4 comentarios:

Will dijo...

Como estudiante en plena época preexámenes entiendo bastante bien lo que quieres decir. Pero no hay que desanimarse por un mal momento. Nunca llovió tanto que no escampase :)

Unknown dijo...

Razón no te falta Will. Para lo poquito que queda, lo menos que podemos hacer es apretar y dar lo mejor de nosotros. Es muy importante sentirse satisfecho con el trabajo hecho, y saber aceptar que no hemos trabajado lo suficiente, con la intención de mejorar siempre :)

¡Muchas gracias por el comentario! Me sorprendiste muy gratamente.

María dijo...

O teu refuxio ideal parécese bastante ao meu XD Aínda que eu pasaría do descoñecido e levaría un computador sen internet, no que poder teclear, sen máis...
Eses estados de ánimo chegan, pero por sorte se van, aínda que a primavera que todo o altera nos faga propensos a eles...

Unknown dijo...

A primaveira é unha época terrible e por primeira vez noto os seus efectos máis do normal, pero xa pasará (o eso espero).

¡Moitas grazas por comentar!